ΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ…

Πολλές φορές βλέπουμε την συμβατική ιστορία ή ακόμη και την αρχαιολογία να κάνει λόγο για έλλειψη στοιχείων που δεν επιτρέπουν να υποστηρίξουμε το ένα ή το άλλο που από πολλά διαφορετικά σημεία, κυρίως παράδοση, είναι κατά κάποιο τρόπο καταφανή.
Κάπως έτσι θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε θέσεις αρμοδίων επιστημόνων που κάνουν λόγο για δημιουργούς πολιτισμών που καμία σχέση δεν έχουν με αυτά που στην πραγματικότητα ισχύουν. Λόγου χάριν υποστηρίζεται από επιστήμονες αρχαιολόγους ότι οι δημιουργοί του Μινωϊκού πολιτισμού ήσαν Λούβιοι!!! Αλήθεια, ποιος θα ήταν αυτός που θα δεχόταν έτσι απαίδευτα μία τέτοια θεώρηση; Δηλαδή επειδή υπάρχουν κάποιες τοιχογραφίες ανθρώπων με νέγρικα χαρακτηριστικά αυτό σημαίνει ότι ήταν νέγροι οι δημιουργοί του μεγαλειώδους Μινωϊκού πολιτισμού;
Η επιστήμη ζητά αποδείξεις, αλλά και η λογική μπορεί να είναι η πιο τρανή απόδειξη. Η λογική που δίνει τα δικά της συμπεράσματα μέσα από την παράδοση της οποίας όλοι μας γνωρίζουμε την σημαντικότητά της και την αξία της. Και τι λέει αυτή η λογική;
Λέει λοιπόν ότι η Ιώ ήταν Αργεία βασιλοκόρη και μάλιστα και Ιέρεια της Ήρας. Όταν βρέθηκε κυνηγημένη από την ζήλια της Θεάς στην Αίγυπτο αφήνει απογόνους οι οποίοι βασιλεύουν στην συνέχεια και ακόμη ιδρύουν και κράτη, στην Αίγυπτο, Λιβύη και Φοινίκη. Όταν λοιπόν έχουμε ακόμη και πριν την προμινωική εποχή, την παρουσία των ελλήνων στην βόρειο Αφρική, με απογόνους κατευθείαν από Αργείτικη ρίζα και Θεϊκή συμμετοχή, τότε αλήθεια για ποιους Λούβιους γίνεται λόγος; !!!

«…Αγήνωρ μεν εις Φοινίκην απαλλαγείς εβασίλευσεν…»,
«…Βήλος δε εν Αιγύπτω βασιλεύει … Δαναόν μεν εν Λιβύη κατώκησεν…», αναφέρει ο Όμηρος στην Οδύσσεια και αλίμονο να μην δεχόμαστε ως σοβαρή και αξιόπιστη αυτή την πηγή!!! Κάποιοι που την θεώρησαν τέτοια ρεζιλεύτηκαν από έναν έμπορο τσαγιού!!!
Να λοιπόν που οι απόγονοι της Ιούς βρίσκονται σε Αίγυπτο, δημιουργούν την Φοινίκη και την Λιβύη. Αργεία και θεϊκή η καταγωγή τους…
Τέτοια όμως ανεξάρτητα κράτη δημιουργούνται και σε άλλα σημεία της περιοχής γύρω από το Αιγαίο και την Μεσόγειο γενικότερα. Η Τροία, η Συρία, η Λυκία, η Κιλικία, η Κολχίδα, η Αιθιοπία, η Σαμοθράκη, η Ικαρία ακόμη στην Νότιο Ιταλία, Δυτική Μακεδονία, Κεντρική Μικρά Ασία κ.λ.π. είναι μερικά από τα σημεία που αναπτύσσονται τα ανεξάρτητα ελληνικά κράτη μετά τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την καταβύθιση της Αιγηίδος.

«… Κίλιξ δε Κιλικίαν αφ’ εαυτού εκάλεσεν…»
«…Μίλητος μεν Καρία παρασχών…»
«…Σαρπηδών δε …Λυκίας εβασίλευσε…»
«…Φρίξος δε ήλθεν εις Κόλχον, ως Αιήτης εβασίλευσε, αδελφός Πασιφάης ην Μίνως έγημεν…»
«…Εις Αιθιοπίαν, ης εβασίλευσε, Κηφεύς…»
Διαβάζουμε στην βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου και διαπιστώνουμε τον διασκορπισμό των Ελλήνων στα διάφορα σημεία γύρω από, κυρίως, την λεκάνη της Μεσογείου.
Ανεξάρτητα κράτη όμως είχαμε και στην Ηπειρωτική Ελλάδα, στον Μητροπολιτικό χώρο, όπου ξεχωρίζουμε τον Αστέριο να βασιλεύει στην Κρήτη, τον Περσέα στις Μυκήνες, τον Ερεχθέα στην Αθήνα, τον Διόνυσο τον Β’ στις Θήβες, τον Αιακό στην Τροιζήνα, τον Κάδμο, ιδρυτή των Θηβών να φεύγει και να πηγαίνει να βασιλεύει στην Ιλλυρία, τον Ακταίωνα στην Δυτική Μακεδονία, στην Κεντρική και Ανατολική αλλά και την Θράκη να βασιλεύει ο Οίαγρος, και στην Σαμοθράκη ο Ημαθίων ο αδερφός του Δαρδάνου.
Στην Νότιο Ιταλία Έλληνες βασιλείς της τότε εποχής ιστορούνται ο Αχάτης στην Σικελία, και ο Έλυμος στην Νότιο Ιταλία.
Να και κάποιες ιστορικές πηγές που αποτυπώνουν επακριβώς αυτή την κατάσταση που κυριαρχούσε μετά τον κατακλυσμό στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου που θεωρείται σχεδόν απόλυτα ελληνικός.
«…Κάδμος …Θήβας εκπρολιπών, προς Εγχελεάνας παραγίνεται, και βασιλεύει Ιλλυριών…»,
«…Τύμβος …Καδμοιότε πύργον, έδειμεν ανδράσιν Εγχελέασιν Εφέστιοι…»
Λέει ο Απολλόδωρος δείχνοντας την πορεία του Κάδμου του ιδρυτή των επτάπυλων Θηβών προς τα βόρεια και συγκεκριμένα στην Ιλλυρία όπου και βασίλευσε.
Και στα «Διονυσιακά» του Νόνου διαβάζουμε:
«…Ημαθίων Θρήισαν Σάμον έχων…»
«…Ακταίων …Πατρίδος Αονίης…»
«…Σικελίην ήλθεν Αχάτης…»
«…Ελύμων δε οι Κατάνην πόλιν είκεον…»
«…Πίμπλειαν εάσας Βιστονίης Οίαγρος…».

Αυτά τα ανεξάρτητα ελληνικά κράτη που δημιουργήθηκαν μετά τον κατακλυσμό, βασίλευσαν για πάρα πολλά χρόνια μέσα σε ένα κλίμα πολύ καλό και ειρηνικό περίπου μέχρι το 3300 π.Χ., κατά την περίοδο της αρχής της Μινωϊκής περιόδου και της βασιλείας του Μίνωα του Α΄. Αν και βλέπουμε να υπάρχει μία κυριαρχία στις χώρες της Μέσης και λίγο βορειότερα, Ανατολής, περίπου μέχρι και τις Ινδίες, και να κάνουμε μία παρένθεση εδώ για να πούμε ότι οι μεγάλοι πολιτισμοί της Μέσης Ανατολής είναι δημιούργημα των πανάρχαιων Ετεοκρητών οι οποίοι ονομάσθηκαν Χετταίοι, Σουμέριοι και οι οποίοι εξαφανίσθηκαν αργότερα αιφνίδια. Στην ουσία απλά παρήκμασαν οι πολιτισμοί και εγκαταλείφθηκαν οι περιοχές, αφού οι πολιτισμοί δεν μπορούν να εξαφανίζονται έτσι άνευ λόγου!!! Σ’ εκείνες τις περιοχές λοιπόν και επειδή οι πολιτισμοί είχαν παρακμάσει κάποιοι άλλοι αυτόχθονες που κατοικούσαν στα ορεινά και σε απόμακρες περιοχές βρήκαν την ευκαιρία να κατέβουν και να τους καταλάβουν . Είναι κάποιοι λαοί προφανώς νομάδες που ενώθηκαν, δοθείσης της ευκαιρίας, για να καρπωθούν αυτά που άλλοι εγκατέλειψαν.
Με την πάροδο του χρόνου οι λαοί αυτοί προωθήθηκαν προς την Βακτριανή, την Μέση Ανατολή, την Σομαλία και την Αίγυπτο.
Εκείνους τους επιδρομείς, γιατί τελικώς κατέληξαν να είναι τέτοιοι, ο Νόνος τους ονομάζει Ερυθραίους, ο Ιέρων Αιθίοπες, και τα αρχαία ινδικά κείμενα ως Ραξάς, τους αρχηγούς τους και Υξώς τους άνδρες τους. Και θα εμπιστευθούμε περισσότερο τα αρχαία ινδικά κείμενα αφού η κάθοδός τους προς την Μέση Ανατολή σημειώνεται από τις Ινδίες. Αυτούς τους αλλόχρωμους λαούς των οποίων το χρώμα ήταν μάλλον περισσότερο κόκκινο και λιγότερο μαύρο τους ονόμαζαν και ερυθρομέλανες. Ίσως και ο Ιέρων γι’ αυτό τον λόγο να τους λέει Αιθίοπες. Πάντως το σίγουρο είναι ότι προέρχονταν από την Ινδία και με μεγάλη ευκολία όπως είπαμε κατέλαβαν τους ήδη εκφυλισμένους πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής.
Αυτοί οι Υξώς θα αποτελούσαν πολύ μεγάλο κίνδυνο για τα ανεξάρτητα ελληνικά κράτη, πολύ σύντομα. Τόσο σύντομα ώστε μία πανελλήνια εκστρατεία για την αντιμετώπισή τους ήταν προ των πυλών!!!
«…Αιθίοπες από Ινδού ποταμού αναστάντες, προς την Αίγυπτο ώκησαν…»(Ιέρων, σελ. 67).

Ο ΦΑΕΘΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ…

Είδαμε τον Φαέθωνα κατά τα λεγόμενα της ελληνικής παράδοσης ότι επρόκειτο για έναν « αστροναύτη» της πανάρχαιας απώτατης αρχαιότητας, τότε που λέγεται πως υπήρξε ένας απαράμιλλος πολιτισμός, ο οποίος κάτω από κάποιες συνθήκες, πολλές οι θεωρίες, χάθηκε. Να τον δούμε όμως τον ίδιο ήρωα και στις παραδόσεις κάποιων άλλων λαών.
Στην εβραϊκή παράδοση βλέπουμε τον προφήτη Ησαΐα να κάνει λόγο γι’ έναν τέτοιο πρόσωπο. Συγκεκριμένα λέει: « …Έπεσες, εκ του ουρανού Εωσφόρε, υιέ της Αυγής. Συνετρίβεις κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη. Έλεγες εν τη καρδία σου: « Θέλω ανέβει εις τον ουρανό θέλω υψώσει τον θρόνο μου υπεράνω των άστρων του Θεού και θέλω καθίσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του Βορρά. Θέλω αναβεί εις τα ύψη των νεφελών και θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου. Εις τον Άδην όμως θέλεις καταβεί εις τα βάθη του λάκκου. Οι βλέποντες σε σε θέλουσι παρατηρεί λέγοντες: « Ούτος είναι ο άνθρωπος ποιών την γην να τρέμει, ο σείων τα βασίλεια, ο ερημώνων την οικουμένην, ο καταστρέφων τας πόλεις αυτής, ο μη απολύων εις τας οικίας αυτών τους δεσμοίους αυτού…»( Βίβλος, Ησαΐας κεφ. ΙΓ ΄ εδαφ. 12-21).

Τι μας λέει λοιπόν ο προφήτης Ησαΐας; Μας λέει απλά ότι ο Εωσφόρος, δεν είναι ένα ον υπερφυσικό που έρχεται από τους ουρανούς, που έρχεται από τα θεϊκά παλάτια ως αποδιοπομπαίος τράγος λόγο της στάσης του κατά του Θεού, όπως υποστηρίζουν οι της θρησκείας «αρμόδιοι» - συγγραφείς ή ότι άλλο… Αλλά πως πρόκειται για έναν μεγάλο άνθρωπο, έναν γνώστη πολλών πραγμάτων, έναν ίσως βασιλιά(;)… Πάντως οπωσδήποτε η παρουσίαση που κάνει πρόκειται για άνθρωπο. Αυτό είναι το βέβαιο!
Ο Ησαΐας τον παρουσιάζει ως βασιλιά μάλλον τυραννικό, δεσποτικό, που όπως λέει η γη έτρεμε στο πέρασμα του, που έφερε μαζί του την καταστροφή, την ερήμωση, αλλά και την μωροφιλοδοξία της κατάκτησης του ύψιστου θρόνου, όχι του επίγειου αλλά εκείνου του ουράνιου!!!
Τέτοια χαρακτηριστικά σαφώς και δεν παραπέμπουν πουθενά αλλού παρά σε ένα άτομο που εκ της θέσης του μπορούσε να χαρακτηρίζεται από τέτοιες φιλοδοξίες. Αλλά και να έχει την δυνατότητα να τις εκπληρώσει…
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει για τον Εωσφόρο: « Πρώτος είδε το άρρητο φως της Τρισηλίου θεότητας…». Τι σημαίνει όμως άρρητο φως; Λογικά εξηγώντας την λέξη διακρίνει εύκολα κανείς το φως εκείνο που ελάχιστοι έχουν την δυνατότητα να δουν. Ποιο φως; Ίσως να πρόκειται για το Συμπαντικό, Κοσμικό φως, αυτό που υπάρχει στο χώρο του διαστήματος και σίγουρα έξω από τον δικό μας πλανήτη. Ένας απαίδευτος νους μπορεί να δει πως το φως αυτό είναι το Θείο Φως της Δημιουργίας. Άρα ο Εωσφόρος- Φαέθων καθρεπτίζεται μπροστά μας σαν ένας αστροναύτης της απώτατης αρχαιότητας που η υπέρμετρη φιλοδοξία του τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του. Μία προσωπικότητα που περνά στην παράδοση μέσω της μετά την καταστροφή του πολιτισμού εκείνου παράδοσης βεβαίως, ως ο αποστάτης Άγγελος, ως ο επιπόλαιος υιός του Ήλιου…
Στο Κοράνι σημειώνεται ως εξής: « Ένας από τους Αγγέλους πλησίασε κρυφά τις ουράνιες σφαίρες. Ο Θεός όμως τον έπληξε με μία φλόγα και τον γκρέμισε…». Εδώ οι συσχετισμοί με την ελληνική παράδοση είναι πολύ πιο ξεκάθαροι, πολύ πιο κοντά στην ιστορία του Φαέθωνα και την τιμωρία που έλαβε από τον Δία.
Μία αρχαία επιγραφή σε πήλινες πλάκες η οποία βρέθηκε στις ανασκαφές της Νινευή, και η οποία φυλάγεται στο μουσείο αυτής της πόλης, γράφει σχετικά με τον Φαέθωνα τον οποίο ονομάζει Ετάν: « … Ο Ετάν πέταξε επί δύο διπλές ώρες. Στο χρονικό αυτό διάστημα, η γη φαινόταν από τους ουρανούς σαν ένα κάνιστρο. Την τρίτη όμως διπλή ώρα ο Ετάν έπαθε ίλιγγο, κι’ είπε τότε στον αετό που τον οδηγούσε ότι δεν του ήταν δυνατόν να ανεβεί ψηλότερα. Ακολούθησε η πτώση του, κι’ ο Ετάν γκρεμίστηκε από τα ύψη στην Γη…».

Και ο Οβίδιος λέει: « Ούτω το άρμα αμοιρούν του ειωθότος φόρτου, εν τω αέρι ως κενόν δι’ αλμάτων εις μέγα ανατινάσσεται ως παίγνιον του ύψους… Τον κόσμον πάντα έμπειρον, νυν ο Φαέθων βλέπων, και την δεινήν αδυνατών να υπομένει καύσιν, αύρα εισπνέει ζέουσαν… και ταις φλοξιν ανάρπαστον νυν αισθανθείς το άρμα ταις δέσμαις δε πληττόμενος των του αέρος σπινθήρων, θερμώ δε πάντοτε καπνώ περικαλλυμένος… την ξανθήν εμπεπρησμένην κόμην κατά κρυμνών κυλίεται εκ του ουρανίου ύψους, και δια αέρος φέρεται ως τις αστήρ διάττων…» ( Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, βιβλ. Β΄ στιχ. 367-370).

ΦΑΕΘΩΝ, Ο ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΩΤΑΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ…

Πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα παραπέμπουν σε τομείς που έχουν να κάνουν με υψηλή τεχνολογία. Στον χώρο μιας τεχνολογίας αν όχι πολύ υψηλότερης από την σημερινή, τουλάχιστον ισάξιά της. Έτσι βλέπουμε τον θρυλικό Άργο να κατασκευάζει από το ιερό ξύλο που του έδωσε η Αθηνά την Αργώ, το πλοίο των Αργοναυτών, το οποίο είχε την ιδιότητα να μιλά, αλλά και να πετά!!! Ακόμη βλέπουμε τον Υπερβόρειο Άβαρη να ίπταται πάνω σε ένα βέλος που του είχε χαρίσει ο Απόλλων, και να επισκέπτεται διάφορα σημεία της γης με σκοπό την ίαση ασθενών. Τον Τριπτόλεμο να διαδίδει την σπορά με το φλεγόμενο άρμα που επί τούτου είχε κατασκευάσει η θεά Δήμητρα και είχε δώσει στον Ελευσίνιο βασιλόπαιδα.
Άπειρες οι αναφορές σε παρόμοια γεγονότα πτητικών μηχανών υπάρχουν στην πλούσια ελληνική μυθολογία. Αναφορές που έχουν οδηγήσει, διόλου τυχαία βεβαίως, ερευνητές και συγγραφείς να κάνουν λόγο για έναν τεράστια εξελιγμένο πολιτισμό των προγόνων μας της απώτατης αρχαιότητας, ο οποίος μετά την καταστροφή που υπέστη και με την πάροδο των χιλιετηρίδων πέρασε στην παράδοση σαν θρύλος. Το ίδιο και οι πρωταγωνιστές εκείνων των επιτευγμάτων- κατορθωμάτων, οι ήρωες.
Ο Φαέθων συγκαταλέγεται και αυτός ανάμεσα στο πλήθος των περιπτώσεων των πτητικών φαινομένων της προϊστορίας. Ο θρύλος τον θέλει γιο του Ήλιου, που πήρε το άρμα του πατέρα του με αποτέλεσμα να κατακαύσει την γη. Μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού της ο Δίας τον κατακεραύνωσε .
Αποσυμβολίζοντας τον θρύλο του πολλοί ερευνητές τον κατατάσσουν στους αστροναύτες της εποχής των Θεών. Η παράδοση τον θέλει ακόμη ως εμπρηστή της γης, ως τυραννικό βασιλιά, αλλά και ως αποστάτη Άγγελο( Εωσφόρος).

« Φαέθων τον του πατρός άρμα ζεύξας, δια το μη δυνατός είναι κατά την του πατρός οδόν ελαύνων, τα επί της γης συνέκαυσε, και αυτός κεραυνωθείς διεφθάρει…» (Πλάτων, Τίμαιος, κεφ. Γ΄ εδαφ. 22, 6).
Και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος στην πατρολογία του « περί φθόνου» λέγει για τον αποστάτη άγγελο Εωσφόρο: « … Ο μεγάλος αρχηγός των αγγέλων, ο ωραιότατος Εωσφόρος, πρώτος είδε το άρρητον φως της τρισηλίου θεότητας. Και εφαντάσθη ότι ήτο δυνατόν να γίνει όμοιος με τον Θεό. Τον Εωσφόρο τον σκότωσε η θεία Πρόνοια τιμωρώντας την έπαρσή του, και ο μεγάλος εκείνος άγγελος έγινε ο δαίμων της γης…» .
« Φαέθων ηλίου παις πόθον εσχηκός παράλογον επιβήναι του πατρικού άρματος εκτινάσσεται παρά τον Ηριδανόν ποταμόν…», ( Παλαίφατος « περί απίστων», κεφ. ΧΙΙΙ).
Ο Νόνος στα «Διονυσιακά» του περιγράφει το γεγονός( τόμος Β΄ κεφ. 38, στιχ. 410-411), « Ζευς δε πατήρ κατεκρήμνισε ύψιστον αυτοκίλιστον, υπέρ ρόον Ηριδανόν.
Ενώ ο Ιέρων γράφει ότι ο Φαέθων έκαψε σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον εχθρών, πολλές περιοχές της γης: « Ο επί Φαέθοντος εμπρησμός εν Αιθιοπία…».
Αλλά για τον εμπρησμό της Αφρικής από τον Φαέθοντα κάνει λόγο και ο Οβίδιος .

Ο Νόνος ακόμη στα «Διονυσιακά» του αναφέρει πως ο Φαέθων είναι εκείνος που πέταξε από τον Βόρειο πόλο στον Νότιο και από τον Βόρειο πόλο στην Αμερική. Επί λέξει λέει:
« … Παλινόσταιω δε πορείη εις Νότον εκ Βορρεάο, λοιπόν πόλον εις πόλον έστη… Εκ δε Κυθήρων έτραπε άρμα εις χθόνα Κύπρου…»
«… Φαέθων δε πόλον δινωτόν εάσας, εις Δύσιν έτραπε δίφρον…»
«… Εις Πάφον ουρανόθεν συν Κλημένη Φαέθοντα, συν ενδυμίωνι Σελήνη…»
«… Ζευς δε πατήρ, Φαέθοντα κατεστήριξεν Ολύμπω , Ηνίοχον επώνυμον…»
Ο Φαέθων λοιπόν κατά τον Νόνο φαίνεται να πετά από τον Βόρειο στον Νότιο πόλο, από τα Κύθηρα στην Κύπρο, και από το Βαλμπέκ του Λιβάνου προς την Πάφο της Κύπρου. Λόγω των μεγάλων του άθλων ο τότε κόσμος τον κατατάσσει στους ισόθεους άνδρες και συγκαταλέγεται στο Πάνθεο των Ολυμπίων Θεών ως Ηνίοχος του Διαστήματος.

ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΦΑΕΘΟΝΤΑ, ΙΔΜΩΝΑ, ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΗΝ …ΣΕΛΗΝΗ!!!

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να ερευνά κανείς μέσα από τα αρχαία, ακόμη περισσότερο από τα πανάρχαια κείμενα των ελλήνων συγγραφέων, και να ανακαλύπτει πτυχές που ούτε καν είχαν περάσει από το μυαλό του ακόμη και ως την πιο απίθανη θεωρία!!!
Και μέσα από αυτή την ανακάλυψη αντιλαμβάνεται πόσο σπουδαία είναι η γνώση της προϊστορίας μας, η γνώση του ποιες είναι οι ρίζες μας, η γνώση της προέλευσή μας…
Η θεωρία ενός πολιτισμού τεράστιου, ενός πολιτισμού τόσο εξελιγμένου από κάθε άποψη, στα χρόνια της απώτατης προϊστορίας, είναι η βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί ένας καλός ερευνητής και θα ξεκινήσει το ταξίδι της πραγματικής ανακάλυψης!!! Το ταξίδι που επιφυλάσσει τόσες συγκινήσεις μέσα από την μαγεία του άγνωστου που μας γνωστοποιείται αίφνης με την πιο σπουδαία του μορφή. Αυτή της προσφοράς, γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται,της Γνώσης…
Είδαμε τον Φαέθοντα να παρουσιάζεται μπροστά μας μέσα από τα κείμενα όχι των δικών μας συγγραφέων αλλά και άλλων λαών, κυρίως της Μέσης Ανατολής, ως ένας αστροναύτης, τον Ίδμωνα, τον Διόνυσο-Ήλιο αλλά και τον Αιγαίων-Βριάρεως-Ηρακλή, να ακολουθούν με την ίδια αστραφτερή λάμψη τις πορείες των άστρων, να διασχίζουν τα πλανητικά συστήματα και να πλησιάζουν τον γεννήτορα, ζωοδότη Ήλιο!!!
Ο Ηρακλής που έχει μείνει στην παράδοση τόσο την ελληνική όσο και αυτή άλλων λαών, ως ένας από τους μεγαλύτερους ημιθέους που πραγματοποίησε άθλους τεράστιας σημασίας, περνά στην συμβολική γνωστική θεώρηση ως η πλευρά εκείνη του ανθρώπου που μπορεί να επιτύχει ακόμη και θαύματα!!! Πράγματα που ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνατότητες, όχι γιατί κάτι άλλο μεσολάβησε γι’ αυτό αλλά απλούστατα γιατί γνώρισε, νόησε το ποιος είναι και πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του πάνω στην χθόνα. Γνώρισε… Νόησε… Και επέτυχε !!!

«…Ο Γκιλγκαμές είπε στον Ενκιτού: « Κοίταξε εκεί κάτω την γη. Φαίνεται από εδώ σαν ένας κήπος, και οι θάλασσές της σαν μία γούρνα γεμάτη νερό…». (« Έπος Γιγλαμές», και « Αναμνήσεις από το μέλλον» Έριχ Φον Νταίνικεν).
Ο συσχετισμός του Ηρακλή-Αιγαίων-Βριάρεως με τον Γκιλγκαμές τον ήρωα των Σουμερίων, έχει την δική της σημασία και αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται μέσα από την Μεσανατολική παράδοση. Η απεικόνιση του Γκιλγκαμές είναι απόλυτα ίδια με αυτή του Ηρακλή και προσδιορίζεται κυρίως στα δυο χαρακτηριστικά του ήρωα, την λεοντή και το ρόπαλο. Είναι αυτό που παραπάνω ανέφερα και έχει να κάνει με την πορεία του ανθρώπου μέσα από τις δοκιμασίες στο ποθητό αποτέλεσμα της επιτυχούς κατάληξης της γνώσης…
Οι Σουμερικές επιγραφές τον παρουσιάζουν μαζί με τον σύντροφό του Ενκιτού να ακολουθούν τον δρόμο προς τους θεούς… «…Γυρίστε πίσω. Γιατί κανείς θνητός δεν μπορεί να ανεβεί εκεί που κατοικούν οι Θεοί…», τους είπε μία φωνή. Αυτή η αναφορά που υπάρχει πάνω στις πλάκες των Σουμερικών επιγραφών δείχνει περίτρανα το μέγεθος της προσπάθειας του ημιθέου να περάσει τα χθόνια και να βρεθεί στο « καθ’ ομοίωση»… Αλλά πέρα από την συμβολική υπάρχει και η θεωρεία της ύπαρξης του μεγαλειώδους πολιτισμού που χάθηκε. Εκεί οι αστροναύτες της εποχής ανακαλύπτουν, εξερευνούν και αφήνουν πίσω τα σημάδια της επίσκεψής τους.

« …Άτρωτος ίστατο μούνος … κατάσκια κύκλα Σελήνης και φλόγα πορφυρέουσα υπό Ζοφοδέι κόνω… και πάταγον βρονταίον αρρασομένων νεφελάων, αιθέριον μύκημα και αστράφτοντα κομήτην… έμπειρον άλμα κεραυνού, τοία παρ’ ουρανίοις δεδαημένος έργα θεαίνης, ίστατον θαρσιέσαν έχων φρένα…», (Νόνος, «Διονυσιακά, τόμος Β΄ βιβλίο 38ο σελ. 30-40 «Φαέθοντος Μοίρα»).
Αναφέρει για τον Ίδμωνα, ο Νόνος, λέγοντας ότι οι γύρω από την Σελήνη κύκλοι, το αθέατο μέρος της οι πορφυρές της φλόγες που περιέζωναν το άρμα του Ίδμωνα κατά την πτήση του προς τα άστρα, η διάσπαση των στρωμάτων της ατμόσφαιρας, η παρομοίωση του άρματός του με απαστράπτοντα κομήτη, το άλμα του κεραυνού με τον οποίο προσονομάζει ο Νόνος την εκτίναξη του πυραύλου του Ίδμωνα κ.λ.π. όλα αυτά τα στοιχεία μας παραπέμπουν αναπόφευκτα και απολύτως φυσιολογικά στα στοιχεία εκτόξευσης των πυραύλων του διαστήματος της σύγχρονης εποχής μας…
Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε τα παρακάτω από το βιβλίο του ερευνητή Don Wilson στο βιβλίο του « Τα μυστικά της Σελήνης», όπου γίνεται αναφορά για τα σημάδια τα οποία είδαν επανδρωμένα και μη, διαστημόπλοια τόσο των Αμερικανών όσο και των Ρώσων. Λέει σχετικά:
« … Το μη επανδρωμένο Ρωσικό διαστημόπλοιο « Λούνα 2», που προσεδαφίστηκε στην Σελήνη στην περιοχή της θάλασσας των καταιγίδων στις 4 Φεβρουαρίου 1966, τράβηξε μερικές εκπληκτικές φωτογραφίες με πυργοειδείς κατασκευές τοποθετημένες σε ευθεία γραμμή στην επιφάνεια της Σελήνης. Μήπως οι κατασκευές αυτές σημειώνουν σταθμούς προσγείωσης διαστημοπλοίων προερχομένων από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό; …».
Ακόμη κάνει αναφορά για την αποκάλυψη από το επανδρωμένο διαστημόπλοιο των Αμερικανών, « Όρμπιτερ 2», για κατασκευές σε σχήμα οβελίσκου, σαν τους οβελίσκους της Αιγύπτου, στην περιοχή της θάλασσας της Γαλήνης, που φωτογράφησε το πλήρωμα του διαστημοπλοίου από ύψος 29 μιλίων στις 20 Νοεμβρίου 1966. Οι διαπιστώσεις αυτές και του Ρωσικού και του αμερικανικού διαστημοπλοίου, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι κατασκευές αυτές μπορούν να αποτελούν ουσιαστικές αποδείξεις για επίσκεψη νοημόνων όντων στην Σελήνη. Γιατί οι υπεύθυνοι του κέντρου εκτόξευσης διαστημοπλοίων της Αμερικανικής ΝΑΣΑ κράτησε τις διαπιστώσεις αυτές μυστικές;

Αναρωτιέται ο ερευνητής Wilson, αλλά νομίζω πως και ο καθένας από εμάς μπορεί να αναρωτηθεί όχι μόνο γι’ αυτές τις διαπιστώσεις αλλά και για τόσα άλλα όπως και για το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την διακοπή της απ’ ευθείας μετάδοσης της προσσελήνωσης των αμερικανών στον δορυφόρο της γης, το καλοκαίρι του 1969, και που αυτή έγινε όταν ακούστηκαν κάποια επιφωνήματα έκπληξης από τους αμερικανούς αστροναύτες. Τι είδαν άραγε; Μήπως τα σημάδια από τις επισκέψεις των αστροναυτών Φαέθοντα, Ίδμωνα, Αιγαίων-Βριάρεως-Ηρακλή; Από εκείνη την απώτατη προϊστορική εποχή; !!! Ποιος ξέρει… Οι απαντήσεις πάντως είναι μέσα στα αρχαία κείμενα και για εκείνον που θέλει να τις βρει είναι αρκετά …ορατές!!!